Onzekerheid

Hallo.

Vandaag had ik opeens zin om te typen. Ik las ergens iets over onzekerheid met je gewicht, maar er is zoveel meer waar je onzeker over kunt zijn. Daarom hier een blogpost daarover. Dit kan best wel serieus en heftig zijn, maar ik hoop dat de mensen die dit lezen en onzeker zijn veel zekerder worden. Je bent meer waard dan je denkt!

Omdat het zo'n serieus onderwerp is, wil ik er geen lollige plaatjes bijzetten. Dat maakt de situatie waarschijnlijk niet beter. Laten we beginnen.

Waar kun je allemaal onzeker over zijn? Je gewicht, uiterlijk, persoonlijkheid, persoonlijke situaties die zich thuis afspelen of je relaties met je vrienden. Er zijn zo veel dingen waar je onzeker over kunt zijn. Maar zal ik je één ding verklappen? Dat hoeft niet. Zelfs dat ene meisje/die ene jongen waar je zo tegenop kijkt heeft problemen, is onzeker. Denk je serieus dat hij/zij het beter heeft dan jij? Denk je echt dat diegene meer waard is dan jij? Nee, natuurlijk niet! Als je jezelf vergelijkt met iemand anders, kom je nooit af van je onzekerheden. Waarom zou je jezelf überhaupt vergelijken met iemand anders? Iedereen is toch anders, dat hoor je zo vaak. Als iedereen anders is, kun je niemand ook met elkaar vergelijken. Jij bent dus ook niet te vergelijken met dat ene meisje waar je zo tegenop kijkt.

Als ik ergens zeker van ben, is het wel dit: hoe jij jezelf ziet, zo zien anderen jou ook. Ben je onzeker, voel je je dik en lelijk, heb je eens stronthekel aan je huid die onzuiver is? Nou, dan moet je je niet verbazen als anderen daar misbruik van maken. Als jij sterk in je schoenen staat, gooit niemand JOU omver. Wees nou eens blij met jezelf. Sta rechtop, borst naar voren. NU! Ja, nu dus. Vanaf nu voel je je veel beter en ben je zeker van jezelf, van je werk en alles daaromheen. Wie zijn die andere mensen om jou te beoordelen om wie je bent, hoe je eruit ziet of wat dan ook? Je bent mooi zoals je bent, dat kan echt niemand veranderen.

Over thuissituaties valt er heel veel te discussiëren. Een keer een ruzie met je ouders hoort er nu eenmaal bij. Daar kun je niets aan veranderen. Anderen hebben dat ook, jij bent echt niet de enige die ruzie heeft met zijn/haar ouders. Alleen als het uit de hand loopt met (een vorm van) geweld, moet je echt hulp zoeken, wat er ook gebeurt. Dan is het echt te ver gegaan. Maar nogmaals alsjeblieft, ik smeek je, denk niet dat je de enige bent die het thuis niet altijd naar zijn heeft. 

Vrienden is weer een ander verhaal. Je vriend(in) gaat niet meer zoveel met je om als vroeger, je voelt je buitengesloten en voelt je eenzaam. Je hebt het gevoel alsof je niets meer waard bent, omdat je beste vriend(in) met iemand anders omgaat. Laat dat. Serieus, wat dan nog. Jij bent leuk genoeg om nog meer vrienden te ontmoeten. Als hij/zij niet meer met je om wilt gaan, zijn/haar probleem toch? Dan laat je hem/haar maar gaan. Zoek andere mensen waarmee je denkt dat het zal klikken. Zal mensen om je heen. Als je het moeilijk vindt, probeer dan eerst via het internet contact op te zoeken. Ik heb het hier niet over totaal onbekende mensen. Laten we dat even duidelijk neerzetten. Via het internet is het namelijk niet altijd even veilig. Maar probeer gewoon iemand waarmee je weleens praat gewoon via internet te benaderen, en kijk of het klikt. Voor je het weet heb je een nieuwe vriend(in) waar je het supergoed mee kan vinden! Mooi meegenomen toch? En als je andere vriend(in) daar last van heeft, zeg je gewoon duidelijk dat hij/zij precies hetzelfde doet. Praat het rustig uit en los het op. Het hoeft niet altijd goed af te lopen, maar dan heb jij het in ieder geval geprobeerd. Er is echt niets om onzeker over te zijn, echt niet. Soms maak je je druk om niets. 

Nu ik dit schrijf, kreeg ik nog iets in mijn hoofd waar je onzeker over kunt zijn: liefde. Nou moet ik zeggen dat ik de laatste ben die hier advies over kan geven als het om relaties gaat, want zelf heb ik nog geen vriend gehad. Maar ik kan me voorstellen dat mensen zich hier heel rot en onzeker over voelen. Je relatie loopt niet soepel, je hebt continu ruzie met je vriend(in) en weet niet of je wel bij hem/haar wilt zijn. Of je wilt het juist heel graag, maar je weet niet of diegene jou nog wel zo graag wilt. Praat het uit zou ik zeggen, maar ik begrijp hoe lastig dat is. Heel lastig zelfs. Je kunt het ook met kleine signaaltjes duidelijk maken. En als diegene toch van je houdt, komt het allemaal goed.
En voor de mensen die tot nu toe geen relatie hebben gehad. I know that feeling.. Je wilt dolgraag iemand om mee te zijn, maar het komt maar niet! F*ck denk je dan, maar het is gewoon niet anders. Er is niemand. Iets weet ik zeker: zoeken levert niets op. Gewoon op je af laten komen, het komt echt wel vanzelf. Je sterft heus niet alleen. Je moet gewoon genieten van de tijd die je hebt. Je bent echt niet lelijk, waardoor de jongens/meisjes niet op je afkomen. Je hebt de ware gewoon nog niet. Je moet hem/haar nog tegenkomen. Wees jezelf, en voor je het weet heb je iemand. Echt waar. 

Het kan moeilijk zijn, ik weet het. Ik ben ook puber en voel me ook wel eens onzeker, maar als ik dan in de spiegel kijk en zie wie ik ben en eigenlijk niets te klagen heb, ben ik opeens veel zekerder. Kijk in de spiegel en zeg tegen jezelf hoeveel je waard bent. Jij bent meer waard dan je denkt. Echt waar. Je bent nu nog jong. Als je later terugkijkt en je beseft dat je niet hebt kunnen genieten van je puberteit, wordt alles echt niet veel beter. Dan zul je pas spijt hebben van het feit dat je niet jezelf was, dat je niet zeker was van jezelf en van je daden. Doe het nu, voor het te laat is en je oud bent voordat je hebt kunnen genieten van je jeugd. Alles komt goed, houd dat in je achterhoofd, alsjeblieft. 



Xxx, Hilal.